خدایا طناب دوستی ما را هر روز پاره کن،تا اب گره هایش فاصله ما کمتر شود...

چشمها را شستم، جور دیگر دیدم،باز هم فرقی نداشت تو همان هستی که باید دوست داشت...

در غریبانه ترین لحظه تنهایی خویش چشمانم را تقدیمت میکنم تا هیچگاه به پاکی دوستیمان شک نکنی...

دوستان با وفا سایه گستر لحظه های تلخ و شیرین زندگی اند...سایه ات برقرار...

میگن هر چیزی نویش خوب است اما ما میگوییم دوست کهنه یک چیز دیگر است...

ان لحظه که فکرش را نمیکنی، کسی در دور دستها ، خاطره خوبیهایت را ورق میزنه...

باز ای باران ببار
بر تمام لحظه های بی بهار
بر تمام لحظه های خشک خشک
بر تمام لحظه های بی قرار

باز ای باران ببار
بر تمام پیکرم موی سرم
بر تمام شعر های دفترم
بر تمام واژه های انتظار

باز ای باران ببار
بر تمام صفحه های زندگیم
بر طلوع اولین دلدادگیم
بر تمام خاطرات تلخ و تار

باز ای باران ببار
غصه های صبح فردا را بشوی

تشنگی ها خستگی ها را بشوی

آری.

من ایمان دارم که فانوس عشق جاده ی زندگی ام را روشن خواهد کرد.

یگانه راه برای افزودن خوشبختی بر روی زمین ان است که تقسیمش کنیم

ما ممكن است براي بسياري از شرها درمان پيدا كرده باشيم،
اما براي بدترين آنها كه بي‌تفاوتي انسان‌هاست

(...نسبت به يكديگر)، درماني نيافتيم

امروز صبح که که از خواب بیدار شدم از خودم پرسیدم زندگی چه میگوید؟ جواب را در اتاقم پیدا کردم :

پنکه گفت:خون سرد باش. سقف گفت:اهداف بلند داشته باش. پنجره گفت:دنیا را بنگر.

ساعت گفت:هر ثانیه با ارزش است. اینه گفت:قبل از هر کار به بازتاب ان بیندیش. تقویم گفت: به روز باش.

در گفت:در راه اهدافت سختی را هل بده و کنار زن و زمین گفت:با فروتنی نیایش کن

ادم ها وقتی کودک اند می خواهند برای مادرشان هدیه بخرند ولی پول ندارند وقتی که بزرگتر میشوند پول دارند ولی وقتش را ندارند و وقتی که پیر میشوند پول دارند وقت هم دارند اما دیگر مادرندارند!

عشق تو شوخی زیبایی بود که در قلب من زیبا بود اما شوخی ! حالا تو بی تقصیری خدایت هم بی تقصیر است و من تاوان میدهم اشتباه خود را پس میدهم تمام این تنهایی تاوان جدی گرفتن ان شوخی است

دلم اصرار دارد فریاد زند اما من جلوی دهانم را می گیرم وقتی می دانم کسی تمایلی به شنیدن صدایش ندارد. این روز ها من خدای سکوت شده ام خفقان گرفته ام تا ارامش های دنیا را خط خطی نکنم

قرار نیست که من بی تو سر کنم هر شب*نباشی به هوایت سفر کنم هر شب

نباشی و شب بی انتهای وحشت را فقط به اسم حضورت سحکنم هر شب

قرار نیست که اسمت کنار من باشد خودت نباشی و من چشم تر کنم هر شب

قرار نیست که بمانی بگو... زبان وا کن که حوصله را بیشتر کنم هر شب

قرارما که جایی نبوده ممکن نیست تو بگذاری و من ارام کنم هر شب

گاهی حتی ریل زندگیمان هم بارانیست.

اما ای کاش روی آن سر نخوریم.

گاه باران هم خبیث می شود.

گاه باران فاصله می سازد بین من و دوستانم،اما دوستانم این گونه دستانم را محکم تر نگاه می دارند و مرا رها نمی کنند .

می شود؟

می شود در دل بارانیه تنهای من چنین خورشیدی طلوع کند؟

چه غریبانه باران زندگی لحظاتم را با خود برد.

در قلب خود بنویس که هر روز بهترین روز سال است.

                                         "امرسون"